SAKRAMENT EUCHARYSTII (KOMUNII ŚW.)
„Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne”.
Eucharystia dla chrześcijan ma być znakiem miłosierdzia boskiego, oraz wielkiej nadziei
na osiągnięcie zbawienia. A czym jest naprawdę? Kolejną pieczęcią, która tym razem
na poziomie serca podtrzymuje nas w niskich energiach, blokując nasz kontakt
bezpośredni z prawdziwym Bogiem i Źródłem.
Poprzez przyjmowanie komunii, która według kościoła ma być chlebem życia
wiecznego i pokarmem dla duszy, przyjmuje się jej substytut w postaci obcego ciała
zasilając sztuczny egregor organizacji kościelnej tą energią.
Każde przyjęcie eucharystii to instalowanie w naszym ciele i świadomości
obcego bytu o naturze metafizycznego wirusa, który powoli przejmuje kontrolę
nad całym naszym życiem i nim kieruje.
Najpierw mając 8-9 lat w poczuciu wmówionej nam winy, przyjmujemy
sakrament pokuty poprzez wyznanie wszystkich swoich grzechów i zaniedbań
a potem pod pretekstem brania udziału w mordzie na Mesjaszu, obchodzimy
pamiątkę tego wydarzenia spożywając jego ciało i pijąc krew jego pod postacią
chleba (opłatka) i wina, które mają nas przemieniać w Jezusa, czyli wzmacniać
nałożoną na nas tożsamość, rozwijać poczucie winy, wstydu i kary,
a tym samym trwać w autodestrukcji.
Obrzęd sakramentu Eucharystii
Celebrans: ,,Kochane dzieci gdy byłyście małe, rodzice przynieśli was do Kościoła,
w którym przyjęłyście chrzest święty.
Wówczas dobry Bóg uczynił was swoimi dziećmi i wezwał, byście żyły w jedności z Jezusem.
Niech ta święcona woda, którą was pokropię przypomni wam chrzest święty i to, że jesteście dziećmi Bożymi.
Jezus niech na nowo wezwie was do zjednoczenia ze sobą.
To zjednoczenie dokona się najpełniej, gdy po raz pierwszy przyjmiecie Pana Jezusa pod postacią chleba.”
Obrzęd sakramentu Eucharystii rozpoczyna się błogosławieństwem, przez pokropienie wodą święconą
żegnających się rodziców i dzieci. Jest to czynione na pamiątkę chrztu św., po czym następuje świadome
już odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych przez dzieci.
I znów obrzęd ten nie dzieje się indywidualnie, czy w małych grupkach, ale w obecności bliskich
dla dziecka osób czyli rodziny, krewnych, przyjaciół, dodatkowo na tle dużej zbiorowości wiernych
uczestniczących w takiej ceremonii. Zauważmy, że większość bliskich to osoby uczestniczące
i odgrywające ważną rolę podczas przyjęcia pierwszego sakramentu przez dziecko.
Z racji tej, że kiedyś przyjmowało go nieświadomie, podczas Komunii św. jest odnowienie przyrzeczeń
chrzcielnym, kiedy to dziecko świadomie już w swoim imieniu wyrzeka się szatana i wyznaje wiarę KRK.
Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych:
Rodzice zapalają dzieciom świece.
Dzieci: Kiedyś nasi rodzice i rodzice chrzestni podczas naszego chrztu przyrzekali Bogu za nas,
że będziemy Go kochać i wiernie mu służyć. Dzisiaj sami chcemy odnowić przyrzeczenia złożone
na chrzcie św. Na świadków naszych przyrzeczeń bierzemy obecnych kapłanów, rodziców,
rodziców chrzestnych i wszystkich tutaj zgromadzonych. O pomoc w dochowaniu obietnicy
prosimy Matkę Bożą, naszego Anioła Stróża i Świętych Patronów. Boże nasz, daj nam łaskę,
abyśmy tak potrafili żyć jak uczy Pan Jezus w Ewangelii. Dopomóż nam żyć zawsze
w zjednoczeniu z Tobą i kiedyś chwalić Ciebie na wieki w niebie. Amen.
Celebrans: Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś: „pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie”,
wejrzyj łaskawie na te dzieci Twoje, które po raz pierwszy przyjmą chleb życia wiecznego,
uczyń ich serca godnym mieszkaniem dla siebie i obdarz je żywą wiarą, mocną nadzieją
i gorącą miłością. Zgromadź Panie razem dzieci i ich rodziców przy swoim ołtarzu,
Twoim Świętym Stole. który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen
Celebrans: Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy to jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane”.
Po tych słowach kapłan ukazuje wiernym hostię.
Następnie unosi kielich i mówi:
„Bierzcie i pijcie z niego wszyscy, to jest bowiem kielich Krwi mojej Nowego i Wiecznego Przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę”.
Podczas przyjęcia chleba pod postacią opłatka kapłan wypowiada słowa:
„Ciało Chrystusa”,
przyjmujący odpowiada:
„Amen” co znaczy ,,Niech tak się stanie”.
Eucharystia nie bez powodu nazywana jest ,,wielką tajemnicą wiary”,
w którą wprowadza się małych chrześcijan, w bardzo młodym wieku,
ale już na tyle świadomych, uznanych za dojrzałych, aby w tej tajemnicy uczestniczyć.
W magii ,,coś” jest tym, za co to ,,coś” jest uznane. Jeśli uznasz, że kawałek chleba
jest ciałem, a wino krwią Jezusa to w magiczny sposób staje się tym w co wierzysz.
Działa to do tego stopnia, że odnotowane są udokumentowane i zweryfikowane naukowo wypadki,
kiedy to konsekrowana hostia zamieniała się w ustach adepta w kawałek skrwawionego, ludzkiego mięsa
tzw. Cud w Dubnej (Polska, rok 1867); czy Cud w Stich (Niemcy, rok 1970).
Jedno z ostatnich tego rodzaju zdarzeń odnotowano w 1984 r. w Watykanie, kiedy to w czasie komunii,
której Jan Paweł II udzielał w swej prywatnej kaplicy grupie pielgrzymów z Azji.
Gdy Komunię przyjmowała pewna Koreanka, hostia stała się kawałkiem ciała ludzkiego.
Znane są jeszcze 132 udokumentowane wypadki podobnych wydarzeń.
Tak więc rytualny posiłek, zamieniono w kolejny obrzęd magiczny.
Eucharystia chrześcijańska, z konsumpcją ciała i krwi Jezusa, ma te same cechy,
co rytualny kanibalizm i pomimo, że została przeniesiona do sfery symbolicznej
jest formą kanibalizmu. I oto w ten sekretny i sprytny sposób wszyscy uczestniczący
w rytualnym przyjmowaniu chleba i wina poprzez sakrament eucharystii
nieświadomie łamią tabu kanibalizmu. Warto wiedzieć, iż tabu kanibalizmu
nie jest tylko starą legendą, gdyż do dziś są miejsca, gdzie kanibalizm jest praktykowany.
(przykładem może być ludność z plemienia Fore zamieszkująca Góry Wschodnie w Papui w Nowej Gwinei).
Kliknij w link, aby przejść dalej